بخشش از بزرگان است – بزرگی کنید و خود را ببخشید

وقتی کار اشتباهی می‌کنیم یا سوتفاهمی میان ما و دیگری پیش می‌آید. دوست داریم بخشیده شویم. این حس که کسی را آزرده‌ایم و اشتباه کرده‌ایم، اصلا حس و حال خوبی نیست. اما برخی از افراد هستند که وقتی خودشان از دست خودشان ناراحت می‌شوند، نمی‌توانند خود را ببخشند. عجیب نیست؟ شما هم در این گروه از افراد قرار می‌گیرید؟ هیچ می‌دانید که بخشیدن خود و گذشتن از اشتباهاتی که مرتکب می‌شوید چقدر به زیباتر شدن مسیر زندگی‌تان کمک می‌کند؟ هیچ می‌دانید که شادابی و کامیابی نتیجه داشتن روح و روانی آرام و آزاد است؟ چرا گاهی اوقات، نمی‌توان از خطا و اشتباهات فردی خود گذشت؟ چرا مذمت کردن خود برای برخی از افراد به عادتی همیشگی بدل شده است؟ احساس شرم و خجالت از گذشته تا چه زمانی قرار است، ابعاد مختلف زندگی‌ را تحت تاثیرات شوم خود قرار بدهد؟

بخشش از بزرگان است؛ بزرگی کنید و خود را ببخشید

ارزش‌ها چه نقشی در نبخشیدن خود دارند؟

گاهی‌اوقات، نمی‌توانیم خودمان را ببخشیم و این ناتوانی ریشه در کارهایی دارد که در گذشته صورت گرفته و مغیر با ارزش‌های کنونی ما است. ما مرتکب خطاهایی شده‌ایم که با ارزش‌های فعلی‌مان در تضاد هستند. پس وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، دوست نداریم خود را ببخشیم و دچار خجالت می‌شویم. ارزش‌ها در زندگی ما بسیار حائز اهمیت هستند. ارزش‌ها بنیان اعتقاد ما را می‌سازند. وقتی به چیزی عقیده داریم، فهرست خوب‌ها و بدهای زندگی‌مان را براساس آن می‌نویسیم و بنا به همین فهرست‌ها است که می‌توانیم برای آینده‌مان برنامه‌ریزی کنیم یا تصمیمات مهم بگیریم. اما واقعیت این است که گذشته‌ها، گذشته است و هیچ‌کس تا کنون نتوانسته دومرتبه به گذشته خود برود و آن را تغییر بدهد. ضمن اینکه اصلا رفتن به گذشته دردی از دردهای‌مان دوا نمی‌کند.

آنچه باعث می‌شود از سرزنش کردن و نبخشیدن خود دست بکشیم، زاویه دیدمان در زندگی فعلی است. باید بپذیریم که تغییر کردن بخش مهمی از زندگی و نشانه رشد است. اینکه دیگر به چیزی که قابل افتخار نیست و در گذشته انجام داده‌ایم، هیچ علاقه‌ای نداریم، نشان می‌دهد که فرسنگ‌ها با شخصیت قبلی‌مان فاصله پیدا کرده‌ایم و موفق شده‌ایم که در مسیر رشد و توسعه فردی خود کاری مهم انجام بدهیم. پس باید زاویه دیدمان را نسبت به گذشته تغییر بدهیم تا بتوانیم خود را ببخشیم.

فرصت‌های دوباره به زندگی، جان تازه‌ای می‌بخشند

شاید اشتباهاتی که در گذشته انجام داده‌ایم، واقعا هم ننگین و شرم‌آور هستند یا باعث مشکلات بسیاری برای‌مان شده‌اند. اما این هم دلیل نمی‌شود تا خود را نبخشیم. باید برای خود فرصت‌هایی تازه ایجاد کنیم. فکر کردن به اینکه اگر دوباره به گذشته بازمی‌گشتیم، چه عکس‌العمل‌هایی نسبت به موضوعات نشان می‌دادیم، یکی از روش‌هایی است که موجب رشد فکری و ایجاد فرصت‌های جدید می‌شود. اگر می‌توان درصدد جبران گذشته‌ها برآمد و فرصت‌های تازه‌ای در اختیار خود قرار داد، باید حتما شانسمان را دوباره امتحان کنیم. جبران کردن، حس بسیار خوبی در وجودمان ایجاد می‌کند و به ما ثابت می‌کند که در مسیر پیشرفت قرار داریم. اشتباهات می‌توانند ریشه در عوامل مختلفی داشته باشند. به همین خاطر نمی‌توان همه گناهان و تقصیرات را همیشه به گردن خود انداخت. جبران کردن با تمام وجود، خیلی چیزها را روشن می‌کند. در درجه نخست، مشخص می‌شود که امکان رشد و توسعه فردی همیشه وجود دارد و دوم اینکه شاید با انجام دوباره کاری که در آن مرتکب اشتباه شده‌ بودیم به ما ثابت کند همه تقصیرها فقط به گردن ما نبوده است.

نبخشیدن خود، رابطه مستقیمی با فقدان عزت نفس دارد. عزت نفس به ما کمک می‌کند تا خود را دوست بداریم، به خود عشق بورزیم و برای رشد و ارتقای شخصی‌مان تلاش کنیم. کسی که دارای عزت نفس است به خود افتخار می‌کند زیرا به خود نمره بالایی در داشتن ارزش‌ها و ایده‌آل‌های ذهنی‌اش می‌دهد. چنین فردی می‌تواند خود را ببخشد و می‌داند که انسان‌ها دچار اشتباه می‌شوند و خطاها و اشتباهات تا حد زیادی در درک بهتر ابعاد مختلف زندگی به کمک انسان می‌آیند. این جمله کلیشه‌ای است اما حقیقت دارد: شکست مقدمه پیروزی است.

همیشه تقصیر ما نیست، هست؟

همان‌طور که پیش‌تر هم عنوان شد، در اشتباهاتی که مرتکب می‌شویم، همیشه همه تقصیرها بر گردن ما نیست. گاهی‌اوقات باید پذیرفت که آنچه به عنوان نتیجه کاری ناخوشایند در کارنامه ما ثبت می‌شود، حاصل فشارها و عوامل مختلفی است که برای رشد و تکاملمان در مسیر زندگی لازم است. باید صادقانه و دقیق به ملاقات خود در گذشته برویم. صداقت با خود یکی از اصلی‌ترین روش‌ها برای رشد است. صداقت و روراستی با خود مهم است. اما این راهکار تا جایی به درد می‌خورد که متوجه شویم، علت تقصیرات ما چه بوده است و تا چه اندازه در وقوع اشتباهات مقصر بوده‌ایم. بعد از کشف این مسأله نیاز است که به سراغ احساسات برویم. معمولا احساسات منفی هستند که نسبت به گذشته در ذهن می‌مانند و به ما اجازه بخشش خود را نمی‌دهند. برای بخشیدن خود باید به سراغ احساسات منفی برویم و شروع به تغییر آنها کنیم. گام مهمی که در اینجا باید برداریم، با پاسخ به این پرسش شروع می‌شود: اگر کسی را دوست بداریم و عاشق او باشیم، آیا حاضر به گذشتن از خطا و اشتباهش خواهیم بود؟

مسلما پاسخ به این پرسش مثبت است. وقتی عاشقانه کسی را دوست داریم، از خطا و اشتباه او می‌گذریم. در این دنیای خاکی، چه کسی از خودمان برای خودمان مهم‌تر است؟ چه کسی بیشتر از خودمان نیاز به گرفتن دست و همراهی دارد؟ ما تمام سرمایه‌ای هستیم که خداوند برای زندگی بر روی زمین در اختیارمان قرار داده است. پس سرزنش کردن خود را باید کنار بگذاریم. باید با تلنگری به خود یادآوری کنیم که ما برای رشد و موفقیت و چشیدن طعم زندگی آرام، فقط و فقط خودمان را داریم. پس منتظر چه کسی برای آشتی دادن خودمان به خودمان هستیم؟ کسی که نتواند خود را ببخشد و دوست بدارد یقینا در رابطه با دیگران بدتر هم عمل خواهد کرد. هیچ می‌دانید کسی که گذشت نداشته باشد، دروازه چه احساسات منفی و ناخوشایندی را به زندگی خود می‌گشاید؟ بُخل، حسد، کینه و خیلی از صفات ناخوشایند دیگر هم از عواقب نبخشیدن خود است.

در آخر:

برای اینکه بتوانیم خود را ببخشیم و دست از سرزنش کردن خود برداریم، باید خود را دوست بداریم. این عشق و احترام هم زمانی حاصل خواهد شد که به ارزش‌هایمان واقف بشویم و کاملا درک کنیم که با تکیه کردن بر خود است که می‌توانیم رو به جلو حرکت کنیم. کسی که عزت نفس کافی ندارد و خود را به اندازه کافی ارزشمند و لایق بخشش نمی‌داند، مدام در تونل‌های پیچ‌درپیچ و تاریک شکست سرگردان خواهد بود. خوشبختانه همیشه راه چاره‌ای برای هر مشکلی وجود دارد. فقط باید در مسیر درست حل مسايل قرار بگیریم. با شناسایی مشکل و یافتن راه حل مناسب آن می‌توان خود را بخشید و برای شکوفایی و شادی تلاشی دوباره از سر داد.

بخشش خود یک قسمت مهم در ساختن عزت نفس است که در جلسه چهارم دوره کیمیاگر به شما کامل آموزش داده میشه

برای اطلاعات بیشتر و ثبت نام روی عکس زیر کلیک کنید