سخنان بزرگان درمورد کم حرف زدن را بشنوید؛ کم‌ گوی و گزیده گوی

سکوت از جمله عجیب‌ترین کلماتی است که در ادبیات هر زبانی وجود دارد. این واژه ۴حرفی در ادبیات میان انسان‌ها پیچیدگی‌های زیادی دارد. گاهی نماد ناگفته‌های فراوان است، گاهی می‌تواند موجب ماندن حرف‌های زیادی در دل آدم‌ها شود و نتایج منفی به همراه داشته باشد.

اما معمولا به سکوت از زاویه دیدی مثبت نگاه می‌شود. چرا؟ چون به کمک آن می‌توان از گفتن بسیاری از واژه‌های تلخ و حساب‌نشده جلوگیری کرد. به ویژه در زمان عصبانیت، با نگه‌داشتن زبان و سخن‌نگفتن از بروز فجایع و سوتفاهم‌های بسیاری جلوگیری می‌شود. در ادامه این مقاله از سخنان بزرگان در مورد کم‌ حرف‌زدن خواهید خواند. با سایت موفقیت خودساخته همراه باشید.

رفاقت، دشمنی و سکوت

مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار می‌گوید:

«در نهایت، ما حرف‌های دشمنانمان را به خاطر نخواهیم سپرد اما سکوت دوستانمان را فراموش نخواهیم کرد.»

این جمله بسیار مهم است. معنایش چیست؟ مارتین لوتر کینگ به زمان‌هایی اشاره می‌کند که نیاز به حمایت و پشتیبانی دوستانمان داریم اما چیزی جز سکوت و بی‌خبری از آنها دریافت نمی‌کنیم. خالی‌کردن پشت ما در زمان نیاز به یاری و یاوری باعث می‌شود که رفاقت‌ها از دلمان بروند و معنایشان را از دست بدهند.

تکلیف دشمن‌ها که مشخص است، از دوست انتظار نداریم که به وقت لازم، سکوت کند و در کنارمان نباشد. البته برخی معتقدند که سکوتشان گناهی نیست و مهم این است که اقدامی علیه دوستشان انجام نداده‌اند. این دیدگاه اشتباه به نظر می‌رسد. سکوت هم گاهی یک سلاح است. وقتی واژه‌ها می‌توانند تغییر ایجاد کنند، پس حضورشان مهم و الزامی می‌شود.

درک سکوت و واژه‌ها

آلبرت هابرد، نویسنده آمریکایی می‌گوید:

«کسی که سکوت‌تان را درک نمی‌کند، زمانی که صحبت کنید، واژه‌هایتان را هم درک نخواهد کرد».

کسی که با شما در تعامل و دوستی قرار دارد، تمام پیچ‌وخم‌های جاده ذهن و روحتان را هم می‌شناسد و درک می‌کند. بنابراین، زمانی که سکوت می‌کنید و حرف نمی‌زنید، علت این لب‌دوختن را می‌فهمد. این دوست و رفیق همان کسی است که در زمان حرف‌زدن هم واژه‌ها و کلامتان را با گوش جان می‌شنود و درک می‌کند.

درک سکوت و واژه‌ها با هم است که از یک فرد، رفیق شفیقی برایتان می‌سازد. کسی که عمق جان رفاقت را درمی‌یابد، سکوت و صدا را به‌درستی تفسیر می‌کند و این زیباست. شما از این دوستان دارید؟ کسانی که سکوت و واژه‌هایتان را به یک اندازه می‌شناسند و درک می‌کنند؟

بیشتر بخوانید: موثرترین راه های نشان دادن اعتماد به نفس

نقش سکوت در کلام

وین دایِر، نویسنده کتاب‌های انگیزشی می‌گوید:

«هرچیزی که خلق و آفریده می‌شود از سکوت سرچشمه می‌گیرد. افکار از هیچیِ سکوت نشأت می‌گیرند. واژه‌ها از دل خلأ بیرون می‌آیند. منشأ وجودمان هم از هیچ و خلأ است. تمام فعالیت‌های خلاقانه هم به درصدی از سکون نیاز دارند».

وین دایر معتقد است که سکوت و سکون می‌تواند منشأ و مبدأ شکل‌گیری بسیاری از اقدامات و افکار باشد. درک واژه‌ها زمانی شکل می‌گیرد که ارزش سکوت را بفهمیم و درک کنیم. نظر شما چیست؟ موافق هستید؟

حماقت، خردمندی و سکوت

چارلز کلب کالتون، نویسنده انگلیسی می‌گوید:

«اگر خردمند باشیم و سکوت کنیم، کار احمقانه‌ای کرده‌ایم. اما اگر نادانیم و سکوت می‌کنیم، کارمان خردمندانه است».

جمله بامزه و جالبی است، قبول دارید؟ سکوت‌کردن کسی که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد، به ضرر خودش و دیگران است. اما سکوت‌کردن کسی که حماقت و بلاهت دارد، کار بسیار خردمندانه‌ای است. اگر حرفی برای گفتن نداریم و سکوت می‌کنیم، یعنی در حال ورود به دروازه‌های خرد هستیم و دریافته‌ایم که سخنان بیهوده و بی‌اهمیت را نباید به زبان آورد. برای رفع هر عیبی باید در ابتدا آن را برای خود به‌خوبی تعریف کنیم. نادانی که به بلاهت خود پی برده هم در آستانه ورود به خردمندی است.

بیشتر بخوانید: سخنان مولانا که راهنمایی میکنه

سکوت و فرصت‌ها

پوبلیوس سیروس، نویسنده لاتین بسیار قدیمی می‌گوید:

«من اغلب از حرف‌زدن‌هایم پشیمان می‌شوم اما هرگز از سکوت‌کردن خود پشیمان نیستم».

گفتن و حرف‌زدن می‌تواند ما را در اسارت کلامی وارد کند که بر زبان جاری کرده‌ایم اما سکوت خسارت‌های کمتری به بار می‌آورد. سکوت‌کردن یعنی داشتن بلیتی در دست که هنوز فرصت خرج‌کردن آن را داریم. داشتن شانس و فرصتی دوباره در درست همیشه دلچسب‌تر است. نیست؟

بیشتر بخوانید: راهکارهای عملی و موثر برای کنترل خشم

در آخر

سکوت و آرامش در بیشتر مواقع با هم هم‌ردیف‌اند. سکوت می‌تواند از بحث‌ها و جدل‌ها جلوگیری کند. اما گاهی هم نیاز به ابراز احساسات و کلمات است. واقعیت این است که سکوت هم مانند هر چیز دیگری در نقطه تعادل مفید و زیبا خواهد بود. گاهی کم‌حرف‌زدن می‌تواند موجب تضییع حقوقمان شود یا مثلا حقایق را پنهان کند و حقوق دیگران را از بین ببرد.

اما به‌طور کلی، کم‌حرف زدن می‌تواند ما را به شنونده‌های خوبی بدل کند، که دقیق‌تر به دیگران و محیط اطرافشان نگاه می‌کنند. خوب شنیدن و درک عمیق از راه گوش‌دادن و کمتر حرف‌زدن به دست می‌آید. اگر دقت کنید، آدم‌های خردمند زیاد صحبت نمی‌کنند و اظهارنظر ندارند. در واقع، سعی دارند که حساب‌شده صحبت کنند و همیشه در هر بحث و مقوله‌ای مشارکت بیهوده ندارند. خردمندی و سکوت با هم ارتباطات تنگاتنگی دارند. شما چه فکر می‌کنید؟