زبان بدن افراد عصبی . آدمهای عصبی را چطوری بشناسیم؟

آرامش ذهن و روان چیزی است که همه خواهان آن هستند اما گاهی پیش می آید که ما عصبانی یا دل واپس باشیم. این امری طبیعی است که برای همه پیش می آید. هنر آنجاست که نگذارید سر درونتان فاش شود و در همه حال بتوانید حداقل در ظاهر آرامش خود را حفظ کنید.

این مهارت را در صورتی به دست می آورید که نحوه ی به کارگیری زبان بدن را بیاموزید. اگر علائم زبان بدن افراد عصبی را بدانید و از انجام چنان حرکتی پرهیز کنید به خوبی خواهید توانست تشویش و اضطراب درونی تان را در همه حال از دیگران پنهان کنید و فرد با طمئنینه و با آرامشی به نظر برسید. در ادامه با سایت موفقیت خودساخته همراه شوید تا بیشتر در این مورد بخوانید.

بیشتر بخوانیدد: مهم‌ترین تکنیک های زبان بدن که در زندگی حتما به کمک‌تان می‌آیند

زبان بدن افراد عصبی

افراد عصبی بسیار زود عصبانی می شوند با کوچک ترین امر ناخوشایندی اگر داد نزنند، حداقل چهره درهم می کشند. آنها بیشتر مواقع عبوس و بد اخلاق هستند. ابروهایشان گره خورده و پیشانی شان پر از چین و چروک است. همین که برخلاف میل آنها سخنی گفته شود رنگ صورت و گوش هایشان قرمز گوجه ایی می شود. می توان گفت زبان بدن افراد عصبی بیشتر بر چهره ی آنها حک شده است. زبان بدن افراد عصبی را می توان اینگونه تشریح کرد:

چشم ها، بهترین راه نفوذ

چشم ها آینه ی روح هستند. این جمله بسیار پر معنا است و اهمیت چشم ها در زبان بدن را برای ما مشخص می سازد. افراد عصبی خیلی زیاد و سریع پلک می زنند. در بیشتر مواقع مردمک چشم آنها بیشتر از افراد عادی گشاد است. آنها نگاه های آشتفه و سرگردانی دارند و نمی توانند نگاهشان را بر یک چیز متمرکز کنند. در واقع برقراری ارتباط چشمی برای افراد عصبی کار مشکلی است.

افراد عصبی با دست هایشان چه کار می کنند

کافی است با یک فرد عصبی کمی مجادله کنید تا بدانید با دست هایش چه کار می کند. او مدام دست هایش را تکان می دهد آن هم تکان های شدید و عصبی. گاهی حتی دست های او می لرزند. در حالت عادی و در صورتی که حمله عصبی خاصی به فرد وارد نشود می بینیم او مدام ناخن هایش را می جود و پوست دور آنها را می کند. کافی است کاغذ و قلمی جلو دست افراد عصبی باشد، قطعا خط خطی های نامفهوم و پررنگی بر روی آن بر جا می گذارند.

بیشتر بخوانید: 5 نکته کلیدی زبان بدن که منجر به موفقیت شغلی شما می شود

لب و دندان چگونه آنها را لو می دهد

لب افراد عصبی خیلی کم به لبخند باز می شود. کسی منتظر دیدن لبخند ملیح آنها نیست. البته نیشخند و لبخند های خیلی کوتاه و گاها تصنعی از آنها دیده می شود. اما لبخند زدن ویژگی بارزی در افراد عصبی به شمار نمی رود. خنده ی این افراد بیشتر عصبی و با صدایی ناخوشایند است. گاز گرفتن لب ها و زیر دندان بردن قسمت درونی دهان از علائم شدید زبان بدن افراد عصبی می باشد. آنها با نیروی زیادی همیشه دندان هایشان را روی هم می گذارند و حالت دهانشان بسته است.

بیشتر بخوانید: 10   نکته مهم و کاربردی زبان بدن که باید بدانید

بازی کردن با وسایل

افراد عصبی آرام و قرار ندارند. زبان بدن افراد عصبی در این مشخصه ی آنها به خوبی نمودار می شود. فرد عصبی مدام با چیزی بازی می کند. مدام حلقه اش را در دستش می چرخاند، ساعتش را چند بار باز می کند و دوباره به دست می بند. با گردن بندش بازی می کند. با وسایل به میز ضربه می زند. آنها را بروی میز یا زمین می کشد و بالاخره همیشه چیزی در بین دستان فرد عصبی وول می خورد.

تکان های شدید و عصبی

تکان دادن سریع و مکرر دست و پا از دیگر نشان های زبان بدن افراد عصبی می باشد. آنها نه تنها مدام دچار لرزش دست و پا می شوند. بلکه در شرایط عادی و بدون تنش نمی توانند آرام سر جایشان بنشینند. اگر موقعیت بلند شدن و قدم زدن برایشان فراهم نباشد حتما یکی از پاهایشان را مدام تکان می دهند یا با دست به پایشان ضربه می زنند.

دست کشیدن مداوم به موها و صورت

فرد عصبی ناخوداگاه در لحظه روبرو شدن با تنش به موها و صورتش دست می کشد. این یک حرکت بسیار شایع در بین افراد عصبی است. اگر به مکالمه با یک فرد عصبی بپردازید در مدت ارتباطتان به خوبی خواهید دید که او موهایش را مرتب می کند، به صورت یا ریشش دست می کشد و چندین بار این حرکات را تکرار می کند. در برخورد با افراد عصبی گاهی از این حرکات آنها، شما هم عصبی می شوید.

بالا رفتن تن صدا

افراد عصبی ناگهان کنترل تن صدایشان را از دست می دهند. ممکن است آنها ابتدا آرام به نظر برسند و با صدایی معمولی سخن بگویند. اما به صورت کاملا غیر ارادی تن صدایشان بالا می رود و در صورت بروز تنش به شدت صدایشانن می لرزد. حتی ممکن است در سخن گفتن تپق بزنند و نتوانند کلمات مناسبی برای ادامه ی صحبتهایشان پیدا کنند.

سخن پایانی

در پایان باید گفت انسان زمانی عصبانی می شود کنترلش بر اعمال و رفتارش را از دست می دهد، مغزش توانایی تمرکز کردن را ندارد و در واقع انسان تا حدودی قوه ی تعقلش را از دست می دهد. اگرچه ما می توانیم با پرهیز از انجام دادن اعمال فوق نشان دهیم که در آرامش کامل به سر می بریم اما بهترین راه آن است که توانایی های ذهنی مان را توسعه دهیم و با انجام تمرین های مناسب مهارت کنترل خشم را در خودمان بالا ببریم.