نژاد پرستی را تا چد مزموم و ناپسند می دانید؟ مالکوم ایکس یکی از طرفداران حقوق آمریکایی ـ افریقایی ها در ایالات متحده است. این فرد در نیمه اول قرن بیستم تلاش های زیادی را برای مبارزه با نژادپرستی در آمریکا کرده است. او ابتدا یک مسلمان سیاهپوست آفریقایی تبار در آمریکا بود. البته در ابتدا او خودش یک نژادپرست بود و به مبارزه با سیاهپوستان می پرداخت.
اما در سفرهایی که با همفکرانش داشت به این نتیجه رسید نژادها همه برابر هستند. بنابراین دست از مبارزه برداشت و به دفاع از حقوق سیاهپوستان پرداخت.
البته این فقط مالکوم ایکس نبوده که در تاریخ زندگی بشر برای مبارزه با نژاد پرستی جنگیده است. مارتین لوتر کینگ جونیور هم از دیگر کسانی است که برای مبارزه با نژادپرستی زندگیاش را وقف کرد.
نشانه های نژاد پرستی چیست؟
اگر روزی با یک فرد خارجی تبار (پاکستانی – افغانستانی، چینی و …) آشنا شدید و او به شما یک نوشیدنی را تعارف کرد و شما بخاطر خارجی بودنش برنداشتید، یک نژادپرست هستید. اگر در همسایگی شما یک قومیت (لر، کرد، ترک، بلوچ، ترکمن و …) زندگی میکند و شما مدام او را بخاطر قومیتش تمسخر میکنید، بدانید که یک نژادپرست هستید.
اگر به لهجه، گویش، لباس محلی و … قومیت خود بیش از حد افتخار میکنید و آن را به رخ دیگران میکشید، یک نژاد پرست هستید. اگر قومیت خود را برتر از سایر قومیت ها میدانید، حتماً رگه هایی از نژاد پرستی در شما وجود دارد.
ما گمان میکنیم نژادپرستی فقط به این معناست که سفیدپوستان در حق رنگین پوستان اجحاف کنند. در حالی که این مورد فقط یک نمونه بارز و جهانی است. نمونههای دیگر این رفتارهای ناپسند ممکن است در هر کشوری از جمله ایران هم اتفاق بیفتد. پس خیلی خود را مبراء تصور نکنید.
چرا انسانها نژادپرست میشوند؟
هیچ انسانی نژادپرست متولد نمی شود. بلکه این جریان جامعه پذیری و نحوه تربیت است که از ما موجوداتی نژادپرست و خودخواه میسازد. اگر فکر میکنید شما نژاد پرست نیستید کمی به زندگی و نحوه رفتار خود با دیگران نگاه کنید. وقتی ما به کودکان خود مدام بگوییم به فلانی نزدیک نشو چون او از یک قومیت خاص یا تبعه خارجی است، در واقع در حال القاء فرهنگ نژاد پرستی در او هستیم.
وقتی مدام افراد متعلق به یک قومیت در گوشهای از کشور خود را برتر بدانند و این تفکر را به فرزندانشان هم انتقال دهند، در حال اشاعه فرهنگ نژادپرستی هستند.
چطور نژادپرست نباشیم؟
ما انسانها در انتخاب موقعیت جغرافیایی خود هیچ دخالتی نداشتهایم. روزی چشم به جهان گشودیم و در کشوری مثل ایران و در یکی از شهرها یا روستاهای آن به دنیا آمدیم. در واقع این ما نبودیم که انتخاب کردیم در کجای دنیا و ایران به دنیا بیاییم. حتی ما پدر و مادر خود را هم انتخاب نکردهایم.
پس وقتی در انتخاب چیزی مشارکت و حق انتخاب نداشتهایم، چطور میتوانیم آنها مفتخر باشیم؟ ما در انتخاب رنگ پوست، اندازه قد، رنگ چشمها، زیبایی و زشتی صورت خود هیچ دخالتی نداشتهایم. پس حتی اگر زیباترین هم باشیم حق فخرفروشی و برتربینی را نداریم.
لینک کوتاه مطلب: |
| برای کپی کلیک کنید |
ما عاشق خواندن نظرات شما هستیم!