مایکل فلپس ، قهرمان شنای آمریکایی است که با داشتن 23 مدال طلا، پرافتخار ترین قهرمان تاریخ بازی های المپیک به شمار می آید. او در سال 2004 در سن 19 سالگی 6 مدال طلا در زمینه ی شنا به دست آورد و 4 سال بعد یعنی در سال 2008 میلادی، در بازی های المپیک تابستانی پکن به رقابت در 8 رشته پرداخت و توانست در هر 8 رشته مدال طلا کسب کند. در همان سال بود که مایکل فلپس عنوان «بزرگ ترین قهرمان تاریخ المپیک» را از آن خودش کرد. با این اوصاف شکی نیست که مایکل فلپس استعداد شگرفی در زمینه های ورزشی دارد که در موفقیتش بسیار تاثیر گذار بوده است. اما موفقیت او تنها محدود به استعداد و توانایی های فیزیکی اش نمی شود، بلکه به فاکتورهای مهم دیگری نیز بستگی دارد. فاکتورهایی مثل تصویر سازی ذهنی، تعیین هدف و آمادگی برای شرایط مختلف از جمله مواردی هستند که در موفقیت فلپس تاثیر زیادی داشته اند.

در این مقاله با 6 راز موفقیت مایکل فلپس آشنا خواهید شد که او را تبدیل به پرافتخار ترین بازیکن المپیک کرده اند.

1- تعیین اهداف

فلپس حتی از 8 سالگی عادت داشت تا اهدافش را جایی یادداشت کند.او همواره خودش را در شرایطی تصور می کرد که توانسته مدال طلای المپیک را ببرد. امروزه همین تعیین اهداف یکی از مهم ترین فاکتورهای موفقیت او را تشکیل داده اند. او عادت دارد تمام برنامه ها و اهدافش را جایی یادداشت کند و کنار هر هدفِ به انجام رسیده ضربدر بزند. فلپس در این باره می گوید: «من اهدافم را جایی یاداشت می کنم که دایما چشمم به آن ها بخورد. بنابراین با انگیزه و تصور اینکه قرار است امروز برای رسیدن به خواسته هایم تلاش کنم از خواب بیدار می شوم.» یادتان باشد اهدافی که شما را می ترسانند یا به اندازه ای بزرگ هستند که شما را مجبور به خارج شدن از منطقه ی امنتان  می کنند، همان اهدافی هستند که به شما انگیزه و انرژی زیادی برای پیشرفت می دهند.

2- تصویرسازی ذهنی

زمانی که فلپس نوجوان بود، به توصیه ی مربی اش، همیشه قبل و بعد از انجام تمریناتش تصویرسازی ذهنی را تمرین می کرد. این کار به این معنی بود که او خودش را در حال شنا در مسابقات تصور می کرد و خودش را می دید که کارش را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد. او حتی کوچک ترین جزییات را نیز در ذهنش تصور می کرد. جزییاتی مثل چکه کردن آب از لب هایش و حسی که بدنش در آب داشت. این کار برای فلپس به عادت مهمی تبدیل شد که نقش پررنگی را در موفقیت او ایفا کرده است. او همیشه شبِ قبل از مسابقات همه چیز را هم از زاویه ی خودش و هم از زاویه ی تماشاچی ها در ذهنش تصور می کند.

3- آمادگی برای شرایط مختلف

فلپس در طول تصویرسازی های ذهنی اش همیشه خودش را برای شرایط مختلفی آماده می کند که ممکن است در طول مسابقات پیش بیایند. با این تصور، او همیشه برنامه ای برای مواجه شدن با مشکلات احتمالی ای دارد که ممکن است برایش پیش بیایند. در طول مسابقات المپیک سال 2008، در میانه ی مسابقات شنای پروانه ی 200 متر، عینک شنای فلپس شکست. در حالی که رخ دادن چنین اتفاقی برای بسیاری از افراد در طول مسابقات مهمی چون المپیک ممکن است بسیار استرس زا باشد، فلپس در این شرایط بدون استرس و نگرانی به کارش ادامه داد؛ چرا که او از نظر ذهنی برای چنین موقعیتی کاملا آماده بود و چنین اتفاقی نتوانست باعث عقب ماندن او از مسابقه شود.

4- کنار آمدن با شکست

تا زمانی که فلپس تمام تلاشش را برای موفقیت انجام داده باشد (به سختی تمرین کرده باشد و خودش را برای هر شرایطی آماده کرده باشد)، هرگز خودش را درگیر شکست در مسابقات و یا ناراحتی برای یک اجرای بد نمی کند. همانطور که مربی اش گفته بود: «قهرمان ها نباید روی نتیجه تمرکز کنند، بلکه باید تمرکزشان را روی فرآیند رسیدن به نتیجه ی مطلوب بگذارند.»

فلپس معتقد است که تا زمانی که شما برای رویاهایتان با هرچه در توان دارید نهایت تلاش تان را انجام بدهید، دیگر شکست معنایی نخواهد داشت. مهم نیست که چقدر شکست می خورید، دنبال کردن رویاهایتان با هرآنچه در توان دارید هرگز شکست محسوب نمی شود.

5- درس گرفتن از اشتباهات

در المپیک سال 2012، فلپس مسابقه را به حریفی باخت که تنها نیم ثانیه زودتر از او مسیر شنای پروانه ی 200 متر را به پایان رساند. این شکست انگیزه ای برای فلپس شد تا با بررسی چندین و چندباره ی فیلم ضبط شده از مسابقات، متوجه بشود که کجای کار را اشتباه انجام داده است و چه تغییراتی را برای موفقیت در مسابقات بعدی باید ایجاد کند. او می گوید: «من متوجه شدم که کارهایی که در آن مسابقه انجام شد نباید در مسابقات بعدی تکرار بشود و الان برای مسابقات بعدی ام آمادگی بسیار بیشتری دارم.»

6- تمرین کردن

هیچکس نمی تواند بدون تلاش و اختصاص دادن زمان به کاری در آن موفقیت زیادی کسب کند. با وجود اینکه فلپس از فیزیک و اندام مناسبی برای شنا بهره مند است، اما هیچکدام از موفقیت های او بدون تلاش و پافشاری به دست نیامده اند. فلپس برای موفقیت در مسابقات المپیک سال 2004، به مدت 6 سال هر 365 روز سال را به تمرین پرداخت. مربی او در مصاحبه ای در این باره گفت: «فلپس در تعطیلات کریسمس، روز تولدش و در هر شرایط دیگری سخت تر از هر کسی که تا به حال دیده ام تمرین می کرد.»