استیون هاوکینگ کیست؟

او متولد 8 ام ژانویه سال 1942 یک دانشمند انگلیسی، پروفسور، و نویسنده ای است که در زمینه فیزیک و کیهان شناسی کارهای برجسته ای انجام داده است. کتاب های او باعث شده است این علوم برای هر مشتاق علمی در 58دسترس باشد. خانه والدین او در شمال لندن بود، اما از نظر پدر و مادر او در طول جنگ جهانی دوم، آکسفورد مکان امن تری برای به دنیا آوردن بچه بود. زمانی که او هشت ساله بود، آن ها به آلبانز، شهری در 20 مایلی شمال لندن رفتند.

در سن دوازده سالگی، استیون به مدرسه آلبانز رفت و سپس روانه دانشگاه قدیمی پدرش، آکسفورد شد. او از همان ابتدا به دنبال مطالعه ریاضی در دانشگاه بود، اما به این دلیل که این رشته در دانشگاهی که در آن قصد مطالعه داشت وجود نداشت، تصمیم گرفت به جای آن فیزیک را مطالعه کند.

بعد از سه سال تلاش نه آن چنان زیاد، او در زمینه علوم طبیعی مدرک افتخاری گرفت. استیون به کمبریج رفت تا در آن جا به تحقیق و پژوهش در زمینه کیهان شناسی بپردازد، که در دانشگاه آکسفورد هیچ کس در این زمینه کاری انجام نمی داد.  در سن 21 سالگی، در حالی که در دانشگاه کمبریج کیهان شناسی را مطالعه می کرد، دچار بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شد. او پس از گرفتن مدرک دکتری به اولین شخص عامل تحقیقاتی در دانشگاه گانویل و کایوس شد. او در اوایل دوران زندگی اش با سختی های زیادی مواجه شد، از زندگی عاشقانه اش گرفته تا بیماری ای که از آن رنج می برد، زندگی استیون هاوکینگ برای بسیاری از افراد باعث ایجاد انگیزه می شود.

کتاب تاریخ کوتاهی از زمان

در سال 1988 استیون هاوکینگ کتاب تاریخ کوتاهی از زمان را نوشت، که مفاهیمی بنیادی در آن آورده شده است. و توسعه ای جدید در زمینه نظریه ریسمان به وجود آورد. او به زبانی ساده و قابل فهم برای عامه پیچیده ترین مسائل فیزیک جدید و کیهان شناسی و مخصوصا ماهیت زمان و فضا را بررسی کرده و نظریات و محاسبات خودش را شرح داده است، بی آنکه خواننده را با فرمولها و معادلات ریاضی بغرنج گیج کند.

نظریه نسبیت

نظریه نسبیت توسط استیون هاوکینگ کشف نشد، اما او آن را آنچنان تکامل داد که به هرکسی مربوط می شود. به ازای این کار او، آکادمی های فراوانی او را تحسین و تشویق کردند. نظریه نسبیت بیان می کند که فضا همانند زمان برای درک مهبانگ ها و چاله های سیاه نیاز است. نتایج نشان دادند که ترکیب درک نسبیت با تئوری کوانتوم و دیگر توسعه ها در قرن بیستم لازم است یکی از عواقب اعمال این درک این بود که او چاله های سیاهی را کشف کرد که کاملا سیاه نبودند و گاهی تشعشعاتی را از خود منتشر کرده، تبخیر و یا ناپدید می شدند. چیز دیگری که او بیان کرد این بود که جهان هیچ لبه و مرزی ندارد. این متضمن این است که وجود جهان کاملا در خلال قوانین علوم قابل توجیه است.

زنندگی هاوکینگ پر از درس برای دیگران است. به همین جهت درس هایی که می توان از زندگی سخت و دشوار استیون هاوکینگ با وجود بیماری نادر و هم چنین پیشرفت او در رسیدن به درجات و مکاشفات علمی گرفت در ادامه آورده شده است:

1. استیون هاوکینگ : هیچ گاه تسلیم نشوید

دکترهای استیون به او گفته بودند که که او تنها 2 یا سه سال بعد از کشف بیماری اش در سن 21 سالگی به نام ALS ، که یک بیماری عضلانی حرکتی است، زنده خواهد ماند. او سپس به مطالعه در دانشگاه کمبریج پرداخت، امروزه او هنوز نیز زنده است و 73 امین سال تولدش را در 8 ام ژانویه 2015 جشن می گیرد.

این که ما چقدر زندگی کنیم تنها به تصمیمات و نظرات پزشکان بستگی ندارد، بلکه تنها عامل موثر در این راه امید ما به زندگی و خدا می باشد.

2. کسب دانش محدودیت ندارد

این بهانه ها که «من آن جا بودم و آن کار را انجام دادم»، و یا «شما نمی توانید به مادربزرگ خود یاد بدهید که چگونه با موبایل کار کند» وجود ندارد! افراد مسن تر فکر می کنند که نمی توانند برای یادگیری مهارت های جدید پیشنهاد و یا توصیه ای دریافت کنند. آن ها خودشان را باتجربه و آگاه می دانند، در حالی که هیچ محدودیتی در دانش وجود ندارد و استیون هاوکینگ با فعالیت در انواع زمینه های علمی آن را به اثبات رساند. یادگیری درس های زندگی یک سفر است که تنها با آخرین نفس ما پایان می یابد.

3. قدر زندگی را بدانید، از این که هر روز از خواب بلند می شوید و روز دیگری را آغاز کرده اید خدا را شکر کنید

علی رغم محدودیت های جسمی هاوکینگ که می توانست موجب نا امیدی و تلخی زندگی اش شود، وی حس شوخ طبعی خود را حفظ کرد و این قدرت را داشت که نیمه پر لیوان را ببیند، با این که او قدرت تکلم خود را از دست داده بود و از کارت ها برای صحبت کردن استفاده می کرد و بعدها نیز از ماشین متن به گفتار برای صحبت کردن و برقراری ارتباط استفاده می کرد،. در تمام مصاحبه های او، بذله گویی و شوخ طبعی او در پاسخ به سوالات پرسیده شده، هویداست.

توانایی خندیدن و دیدن نیمه پر لیوان باعث می شود که بتوانید خودخواهی و تلخی را از خود دور کنید.

4. قلب خود را جوان نگاه دارید.

هاوکینگ هیچ گاه به بیماری اش اجازه نداد تا شور و لذت را از زندگی اش را از حس پدرانه اش برباید. او از زن اول خود به نام جین سه فرزند داشت، او به همه فرزندانش نزدیک بود، و معمولا در بازی های آن ها شریک می شد، با ویلچر موتوری خود دنبال آن ها را می کرد تا به فرزندانش حس لذت را هدیه بدهد.

5. هیچ گاه تنبل نباشید

همیشه چیزی هست که ما می توانیم در آن زمینه موفق باشیم، آن را بیابید، آن را به نیروی محرکه، و شوق و هیجان خود تبدیل کنید، زمانی که ما از کاری لذت می بریم، دیگر نمی شود روی آن اسم کار را گذاشت. صرفا دست خودتان را مشغول نگاه ندارید، ذهنتان را نیز درگیر کنید. یک ذهن تنبل و بی اساس برای شما به منزله شیطان است. یک ذهن فعال و پویا به کاهش خطر آلزایمر نیز در شما کمک می کند.

6. بدخلق و ترشرو نباشید.

ما می دانیم که افراد مسن درباره افراد پیر چه می گویند- ما همیشه عیب و نقص ها را پیدا می کنیم و از آن شکایت می کنیم. این می تواند، هوا، دولت، نسل جدید، هزینه زندگی، محترم نشمردن افراد مسن، و … باشد. چیزهای زیادی وجود دارد که مردم همیشه از آن ها شاکی اند. چگونه می توانید این قدر ترش رو و بدخلق شویم؟ استیون هوکینگ مردی با اخلاق و خنده رو بود و این مشخصه در تمام مصاحبه های او بیداد می کرد، لذا اگر کسی از مشایعت با ما لذت نمی برد، ما باید خودمان را سرزنش کنیم. بیشتر بخندید و کمتر شکایت کنید.

7. فراتر از محدودیت های جسمی خود بنگرید.

با سالخورده شدن ما، طبیعی است که ما از نظر جسمی نیز آهسته تر شویم. بعضی از ما با مشکلات جسمی مواجه شده ایم که کیفیت زندگی ما را کاهش داده است و در نتیجه منجر به افزایش وابستگی ما به دیگران برای انجام کارهایمان شده است. هاوکینگ هیچ گاه اجازه نداد که اختلالات جسمی اش کار و یا زندگی اش را از کار باز دارد. او توانایی استفاده از ماهیچه ها و کمی بعد توانایی سخن گفتن خود را از دست داده بود. این برای یک پروفسور که هم اکنون در دانشگاه کمبریج تدریس می کند، کار بسیار خارق العاده و شاقی بود. اما او راهی را یافت که افراد زیادی دور او جمع شوند، تا بتواند در تکنولوزی و پیشرفت آن مشارکت داشته باشد و عجایب را تبدیل به واقعیت کند. چه باور کنید یا نه، او هنوز بازنشسته نشده است، و هنوز نیز سخنرانی می کند و کنفرانس برگزار می کند.

8- سعی کنید بر روی محدودیت هایتان متمرکز نشوید، بلکه بر روی نقاط قوتتان تمرکز کنید.

انتظار می رفت که استیون هاوکینگ با وجود این بیماری در سن 21 سالگی، مطالعه اجرام آسمانی و ستارگان را کنار بگذارد و بر روی داستانی که بدن و جسمش در حال تجربه آن بود متمرکز شود. اما روح قوی هاوکینگ، فراتر از این حرف ها بود، او مدرک دکترا خود را از دانشگاه کمبریج گرفت و تا زمانی که به پیشرفت هایی غیر منتظره رسید در این کار ماند و اسم خود را ماندگار کرد. او با این فلسفه زندگی می کرد که «هرچقدر هم که زندگی سخت و مشقت بار به نظر برسد، همیشه راهی هست که بتوانید به آن دست یابید و موفق شوید». بیش تر از هرکسی که زندگی کرده است، او این فلسفه را بیش تر از همه به اثبات رسانده است.

امیدواریم تا انتهای این نوشته با دانشمند بزرگ، استیون هاوکینگ تا حدودی آشنا شده باشید.