موفقیت من کی از راه میرسه؟

موفقیت من کِی فرا می‌رسد؟

از خود می‌پرسید که زمان شادی و موفقیت من کی فرا می‌رسد؟ منتظر چه چیزی هستید؟ تا به حال دیده یا شنیده‌اید که انسان‌های موفق تمام زندگی خود را در انتظار دستی نامرئی برای رسیدن به شادی و موفقیت بگذرانند؟ اصلا به نظر شما موفقیت و دستاوردی که با تک‌تک سلول‌های‌تان ساخته نشده باشد، شیرینی و لذتی هم به همراه دارد؟ نه، قطعا هر شادی و دستاوردی که نتیجه عرق‌ریزان روح و جسمتان نباشد، هیچ لذتی هم به همراه نخواهد داشت. توسعه فردی، حلاوتی دارد که تنها با پا گذاشتن در جاده آن و تلاش برای بهبود و توسعه ابعاد مختلف روح و جسم می‌توان به آن دست یافت. اما چرا شاد نیستید؟ چرا بهره‌وری از زندگی‌تان رخت بربسته است؟ علت رخوت و سدهایی که جلوی راهتان را با بی‌رحمی می‌بندند چیست؟ نمی‌دانیم که این حرف چقدر به مذاقتان خوش می‌آید، دوست عزیزی که در حال خواندن این سطور هستی، تنها مانع موفقیت و توسعه فردی و نهایتا شادی در زندگی‌ات، فقط و فقط خودت هستی. چرا؟

چرا از توسعه فردی جا مانده‌ای؟

از رشد و توسعه فردی جا مانده‌ای، برای اینکه ترس‌های زندگی‌ات آن‌قدر فعالانه دور و اطرافت را پر کرده‌اند که دیگر مجالی برای حس کردن طعم آرامش در وجودت باقی نمانده است. اما از این نکته مهم غافل هستی که موفقیت تو در آنچه از آن می‌ترسی، پنهان شده است. شکوفایی و رشد تو در همان شاه‌راه‌هایی اتفاق می‌افتد که از ورود به آنها واهمه داری. ترس‌هایت را کنار بگذار و بار دیگر به خود به چشم فردی توانا نگاه کن. فردی که غیرممکنی در دایره کلماتش وجود ندارد.

محیط و معاشرانت را تغییر بده

موفقیت

علاقه و احترام به خانواده جای خود دارد اما واقعیت این است که آدم‌ها با یکدیگر تفاوت دارند. همه آدم‌ها شبیه به هم نیستند. چه خوشمان بیاید و چه نه؛ گاهی‌اوقات در خانواده و محیطی قرار می‌گیریم که به اندازه کافی از ما برای توسعه فردی، موفقیت، تلاش برای افزایش عزت نفس و… حمایت نمی‌کنند. نگو که در چنین شرایطی جا می‌زنی و خود را اسیر سرنوشت می‌بینی. اسیر و پای‌بند ریشه‌های سفت و سخت بودن، متعلق به درختان است نه انسان. پس تمام تلاشت را بگیر که حالا که از حمایت و انرژی خانواده برای حرکت رو به آرزوها و خواسته‌های معقولا بی‌بهره هستی، برای خود فرصت‌های متنوعی در زندگی ایجاد کنی.

گاهی‌اوقات، برخی از افراد که می‌توانند خانواده ما هم باشند از تغییر می‌هراسند. آنها از مواجه شدن با ترس‌های خود عاجز هستند و هر کس دیگری را هم که بخواهد از مسیری دیگر به سمت آرزوهای دور و درازش برود، می‌ترسانند. در چنین شرایطی باید پای خود را به محیط‌های تازه باز کنی. مثلا در دوره‌ها، کلاس‌های آموزشی یا انجمن‌هایی به عضویت درآیی که حضور افرادی دیگر از جنس و نیازهایی دیگر را در آنها احساس می‌کنی. معاشرین ما نقش مهمی در تغییر دارند؛ تغییر برای بهبودی، توسعه و تجربه کردن دنیایی جدید و تازه.

حساسیت‌های بی‌جا را کنار بگذار

حساسیت‌های بی‌جا و تعبیر کردن آنها به نام‌های موهومی همچون غرور یکی از سمی‌ترین چیزهایی است که باعث عقب ماندن از موفقیت و رشد فردی می‌شود. برخی از افراد از پرسیدن، تلاش کردن و شکست خوردن و ورود به میدان‌های تازه نبرد خجالت می‌کشند. آنها آن‌قدر حساس هستند که به عبارت خودمانی از ضایع شدن می‌ترسند. دوست ندارند که شکست بر قامتشان بنشیند. آنها فکر می‌کنند که شکست نشانه ضعف است و فراموش می‌کنند که شکست یک مرحله از رسیدن به نتیجه است. شکست یک مفهوم انتزاعی است و آنچه برای فرد الف، شیرین‌ترین دستاورد در زندگی به حساب می‌آید، برای فرد ب، تلخ‌ترین شکست است. پس همان‌طور که می‌بینید، شکست به نقطه نظر ما و جایی که در زندگی ایستاده‌ایم، وابسته است. اگر از آن دسته افراد حساسی هستی که مدام می‌ترسند، خجالت می‌کشند، از درون می‌شکنند و…، سریع‌تر کاری برای رفع حساسیت‌هایت انجام بده و از همه مهم‌تر اینکه، کم‌کاری‌هایی را که به خاطر حساسیت‌ها داشته‌ای به پای غرورت نگذار.

مسئولیت زندگی را بر عهده بگیر

موفقیت

مسئولیت زندگی‌ات را بر عهده بگیر و از هیچ‌کس و هیچ‌چیز توقع نداشته باش. نه کسی مسئول شاد کردن تو در زندگی است و نه غصه‌هایت را باید به پای رفتار و حرکات کسی بنویسی. این تو هستی که تصمیم می‌گیری از چیزی خوشحال یا ناراحت شوی. در این صورت، چطور می‌توانی مسئولیت احساسات خود را به گردن کس دیگری بیاندازی؟ بهانه‌تراشی و دلیل آوردن برای ناکامی‌ها و شکست‌ها اشتباه‌ترین کار ممکن است و فقط باعث می‌شود که در زندگی چند پله عقب‌تر بروی. هیچ‌گاه خود را قربانی نبین. زمان می‌توانی نقش فردی فعال در زندگی را بازی کنی که فعالانه روی صحنه بیایی و تلاش کنی.

کمال‌گرایی را کنار بگذار

موفقیت من کی از راه میرسه؟

کمال‌گرایی را کنار بگذار. شاید از آن دسته آدم‌هایی هستی که خیال می‌کنند، کمال‌گرایی و خواستن هر چیز به صورت ۱۰۰ درصد یکی از نقاط قوت افراد است. اگر این‌طور هستی، باید گفت که سخت در اشتباهی. کمال‌گرایی موجب می‌شود که از شادمانی باز بمانی. هر چقدر تلاش کنی و هر چقدر نتایج مثبت بگیری باز هم راضی نخواهی بود. در واقع به جای اینکه دستاوردها در هر مرحله به موتور محرکی برای تلاش‌هایت بدل شود تو را مدام متوقع‌تر و ناراضی‌تر می‌کند.

 در آخر:

رشد و توسعه فردی در هر سن و جایگاهی واجب است. این روند هیچ‌گاه در زندگی متوقف نمی‌شود. توقف آن به معنای شکست و قرار گرفتن در سراشیبی باتلاق روزمرگی و باخت است.