مقالهوبلاگ

5 آسیب جدی که با خود بزرگ‌بینی به خودتان می زنید

اشتراک گذاری این مطالب در:

خودبین در فرهنگ علامه دهخدا به معنی خودپرست، خودخواه، مغرور و متکبر معنی شده است. افرادی که به خودبینی و غرور مبتلا هستند، جز خودشان کسی را نمی بینند. این افراد تصوری فراتر از حد واقعیت نسبت به خود دارند و فکر می کنند نسبت به اطرافیان و نزدیکان برتری هایی دارند که آنها را از دیگران متمایز می کند. همین تفکر آنها را وادار می کند تا از دیگران فاصله بگیرند. البته اطرافیان هم تمایلی برای برقراری رابطه با افراد متکبر و خودبین ندارند و به همین دلیل سعی می کنند به افرادی که به خودبینی مبتلا هستند نزدیک نشود. به همین سبب است که افراد خودبین و مغرور به مرور زمان طرد می شوند.

فلورانس اسکاول شین تصویرگر کتاب و هنرمند آمریکایی است که معتقد است خودبینی و خودخواهی، راهها را می بندد و خیر و خوشی را از انسان دور می کند. حال آنکه، هر اندیشه‎ی مهرآمیز به دور از خودخواهی، نطفه کامیابی را در خود می پروراند.

روانشناسان معتقدند افرادی که به خودبینی و کبر دچار هستند مشکلات عدیده ای در پیش روی آنها قرار می گیرد که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

پیامد خودبینی و شکست های جبران ناپذیر

خودبینی باعث می شود تا افراد مبتلا، اعتماد به نفس کاذبی در مورد خود و توانایی هایشان داشته باشند. این خصوصیت آنها را از واقعیت ها دور می کند. نداشتن آگاهی کافی نسبت به توانمندی های واقعی و ناتوانی ها و نقطه ضعف ها باعث می شود تا فرد هیچ تلاشی برای رفع عیوب خود نکند. برای مثال یک فرد خودبین را تصور کنید که باید در چند ماه آینده در یک آزمون در سطح کشوری شرکت کند. به دلیل اینکه این فرد در آزمون هایی که در سطح شهرستان و استان برگزار شده، موفقیت را از آنِ خود کرده است، به خودبینی مبتلا می شود. همین فرد فکر می کند نسبت به همه برتری دارد و در آزمون در سطح کشوری هم موفق می شود. در حالی که هیچ نقطه ضعفی در خود نمی بیند و نمی خواهد رقبا را قدرتمند تصور کند.

با این تصور فرد تلاشی برای موفقیت شرکت در آزمون نخواهد کرد و به آنچه پیشتر می دانسته، تکیه می کند. اما پس از برگزاری آزمون نهایی با شکست مواجه می شود. اگر چه روانشناسان تاکید زیادی بر روی عزت نفس و مثبت اندیشی دارند، در عین حال معتقدند که باید واقع بین بود و اعتماد به نفس را با چاشنی واقعیت ترکیب کرد تا در خیالپردازی و رویا سیر نکنید.

1- نداشتن روحیه انتقادپذیری

افراد مبتلا به خودبینی و کبر روحیه انتقادپذیر ندارند. آنها تصور می کنند هیچ کس به اندازه آنها آگاه و مطلع نیست که بتواند راه درست را نشانشان دهد. بنابراین با کسانی که در موضع اندرز و نصیحت بر می آیند با تندی برخورد می کنند. انتقادات دیگران چراغ راه است و می تواند سنگ ها و موانع را از سر راه بردارد. در حالی که افراد مغرور و متکبر تحت هیچ شرایطی حاضر به قبول این انتقادات و نظرات دیگران نیستند.

آنها راه خودشان را می روند حتی اگر در این راه شکست بخورند باز هم حاضر به پذیرش انتقادات نخواهند بود. بسیاری از افرادی که به خودبینی دچار هستند، با رد انتقادات و بی توجهی به پیشنهادات و توصیه های افراد مجرب و متخصص، یک مسیر را تا انتها می روند و در پایان راه متوجه می شوند که این مسیر اشتباه بوده است. گاهی این مسیرها غیرقابل بازگشت هستند و صدمات جبران ناپذیری را متوجه افراد می کند.

2- خیالپردازی و سیر در رویا

افراد مغرور و خودبین در رویا سیر می کنند. آنها خود را متمایز از دیگران می بینند و تصور می کنند مشکلاتی که برای دیگران رخ می دهد، متوجه آنها نمی شود چرا که آنها افراد خاصی هستند که زندگی با آنها به گونه دیگری رفتار می کند. این طرز تفکر آنها را افراد خیالپرداز بار می آورد. در واقع خودبینی باعث می شود تا افراد مبتلا بیشتر از آنکه عمل کنند، فکر کنند. اگر چه تفکر قبل از عمل لازمه کار و مقدمه موفقیت محسوب می شود، اما بدون عمل هیچگاه به مقصود و هدف مورد نظر نمی رسد.

3- لجبازی و کینه توزی

از دیگر مضرات خودبینی و غرور لجبازی است. افراد مغرور در عین حال که خود را برتر از دیگران می دانند و هیچ گاه از شکست های آنان درس عبرت نمی گیرند، لجباز هم هستند و در مقابل اندرز و نصیحت های آنها مقاومت می کنند. اگر یکی از نزدیکان یا دوستان از روی دلسوزی به آنها امر و نهی کند، به دلیل خودبینی و غرور لجبازی می کنند و نظر آنها را نمی پذیرند. هر چند که نظر آنها را قبول داشته باشند و مطمئن باشند که دوست یا خانواده نظر صحیحی دارد. اما غرور به آنها اجازه پذیرش نظر دیگران را نمی دهد. به همین جهت به مرور زمان به افراد لجباز تبدیل می شوند.

از سویی دیگر افرادی که محبت و مهربانی از سوی کسی نمی بینند به مرور زمان کینه و عقده در دل آنها ریشه می دواند و آنها را به افرادی سنگدل تبدیل می کند. آنها هیچگاه به دلیل منزوی شدن خود نمی نگرند. بلکه دیگران را مقصر تنهایی خود می دانند. به همین خاطر کینه توزی به یکی از خصلت های جداناپذیر آنها تبدیل می شود.

4- تنهایی و منزوی شدن

افراد مغرور و خودبین به دلیل اینکه نظر هیچکس را در کارها نمی پذیرند و از سوی دیگر همیشه خود را برتر از دیگران تلقی می کنند، همیشه تنها و منزوی هستند. تنها شدن به مرور زمان باعث ایجاد کاستی در انسان می شود. همه انسان ها به داشتن دوست های مهربان و صمیمی نیاز دارند. نیاز به مهربانی و محبت دیگران در همه انسان ها وجود دارد. حال خودبینی باعث می شود تا محبت و مهربانی از افراد دور شود.

5- بی اعتنایی به دیگران و تنها شدن زمان مشکلات

خودبینی موجب می شود تا همواره فرد گمان کند نسبت به دیگران امتیاز خاصی دارد که او را از آنها جدا می کند. بنابراین نسبت به آنها بی اعتناست. گاهی همین افراد از نزدیکان و دوستان صمیمی او هستند که به مرور باعث تیره شدن روابط آنها می شود. بی اعتنایی به دیگران تنها یکی از پیامدهای خودبینی است و اگر دقیق تر به آن نگاه کنیم متوجه پیامدهای سوء دیگری نیز می شویم. زمانی که به دلیل بی اعتنایی و کوچک شمردن، اطرافیان از فرد خودبین و مغرور فاصله می گیرند، در زمان تنهایی و مشکلات کسی نیست که به او کمک کند.

فردی را تصور کنید که در زمان خوشبختی کامل خود را بی نیاز از دیگران تصور می کند. از آنها فاصله گرفته و مدتی را بدون نیاز به کمک دیگران می گذراند. اما زندگی به همین منوال نمی گذرد و فرد با مشکلاتی برخورد می کند که به تنهایی قادر به حل آنها نیست و لاجرم باید به دوستان و نزدیکان گذشته خود رجوع کند. اما به دلیل اینکه آنها را از روی غرور و خودبینی دست داده است، بدست آوردن دل آنها و طلب کمک و استمداد از آنها کمی دشوار است. این فرد یا باید در مشکلات غرق شود یا به تنهایی از عهده آنها بر بیاید که اغلب غیرممکن است و یا اینکه غرور و خودبینی خود را کنار بگذارد و دوباره از نزدیکان و دوستان خود طلب کمک کند.

برچسب‌ها: , , ,
مقالات پیشنهاد شده

ما عاشق خواندن نظرات شما هستیم!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Fill out this field
Fill out this field
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست